نکول شرکتی و قیمت‌گذاری دارایی‌ها در بازار سهام

احمدوند, میثم; تقوی فرد, محمدتقی; غائبی مهماندوست علیا, شایان; روحی, محمد

doi:10.22103/jak.2023.21254.3868

نکول شرکتی و قیمت‌گذاری دارایی‌ها در بازار سهام

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

¹ گروه مالی و بانکداری، دانشگاه علامه طباطبائی

² گروه مدیریت عملیات و فناوری اطلاعات، دانشگاه علامه طباطبائی

³ گروه حسابداری، مدیریت مالی و مهندسی مالی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی

⁴ گروه حسابداری، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی

10.22103/jak.2023.21254.3868

چکیده

هدف: هدف این پژوهش، تحلیل نقش نکول شرکتی در قیمت‌گذاری دارایی‌ها و توضیح سودآوری مهمترین راهبردهای سرمایه‌گذاری است.

روش: در این پژوهش، از نسخه‌های بسط‌یافته مدل‌های فاما و فرنچ (1993) و کارهارت (1997) به‌منظور آزمون رابطه بین بازده‌های مازاد سهام‌ و فاکتورهای ریسک استفاده شده است.

یافته‌ها: صرف ارزش، بی‌تفاوت نسبت به حضور یا عدم حضور فاکتور نکول شرکتی در مدل‌های قیمت‌گذاری دارایی‌ها، غالباً در گروه‌های سهام کوچک ارزشی و بزرگ ارزشی، وجود دارد. با ورود متغیر نکول شرکتی، معناداری اثر اندازه در بین سهام بزرگ ارزشی ناپدید می‌شود، اما این فاکتور همچنان تأثیرگذاری خود را در توضیح نوسان‌های بازده سه گروه دیگر سهام (کوچک ارزشی، کوچک رشدی و بزرگ رشدی) حفظ می‌کند. مشخص شد بازده‌های مازاد هیچ‌یک از پرتفوی‌ها، حاوی صرف تکانه نیستند. مهمتر اینکه، رابطه منفی و معناداری بین احتمال نکول شرکتی و بازده‌های مازاد پرتفوی‌ها مشاهده می‌شود.

نتیجه‌گیری:ورود فاکتور نکول شرکتی به مدل‌های پیش‌گفته، عملکردشان را در قیمت‌گذاری سهام بهبود می‌دهد. نماگر احتمال نکول کمپل و همکاران، بیشترین سهم را در افزایش قدرت توضیح‌دهندگی مدل‌ها دارد. امتیاز O اولسن و امتیاز Z آلتمن، در رتبه‌های دوم و سوم قرار می‌گیرند و معیار مبتنی بر مدل مرتون، در جایگاه آخر می‌ایستد. با توجه به یافته‌های پژوهش، نمی‌توان صرف ارزش، صرف اندازه و صرف تکانه در بازده سهام را به‌عنوان پاداشی در ازای تحمل ریسک نکول در نظر گرفت.

کلیدواژه‌ها