مدیران بیش‌اطمینان بازده‌های آیندۀ سرمایه‌گذاری‌های شرکت را بیش‌برآورد می‌کنند، لذا انتظار می‌رود این مدیران شناسایی زیان را به تأخیر انداخته و تمایل کمتری به استفاده از رویه‌های حسابداری محافظه‌کارانه داشته باشند. پژوهش حاضر، به بررسی رابطۀ بین محافظه‌کاری حسابداری و بیش‌اطمینانی مدیریت و مطالعۀ آثار نظارت خارجی بر این رابطه می‌پردازد. در این مطالعه، برای اندازه‌گیری بیش‌اطمینانی مدیریت از دو سنجۀ مبتنی بر تصمیمات سرمایه‌گذاری استفاده شده است. سنجۀ محافظه‌کاری شرطی مبتنی بر الگوی رگرسیون خان و واتس (2009) و دو سنجۀ محافظه‌کاری غیرشرطی مبتنی بر اقلام تعهدی و تفاوت چولگی سود و جریانات نقدی است. نمونۀ پژوهش شامل 62 شرکت برای دورۀ زمانی 1378 لغایت 1391 است. نتایج نشان می‌دهد بین محافظه‌کاری شرطی و غیرشرطی با بیش‌اطمینانی مدیریت رابطه‌ای منفی و معنادار وجود دارد. به علاوه، یافته‌ها نشان داد که نظارت خارجی اثر منفی بیش‌اطمینانی بر محافظه‌کاری شرطی را کاهش داده، اما اثر مشابه در مورد محافظه‌کاری غیرشرطی نخواهد داشت.
)
