پژوهش حاضر به بررسی نا‌اطمینانی غیرسیستماتیک، به عنوان اختیارات سرمایه‌گذاری دارایی‌های سرمایه‌ای و انعطاف پذیری مدیریتی می‌پردازد. به منظور اندازه گیری انعطاف‌پذیری مدیریتی از دو معیار اندازة شرکت و محدودیّت‌های مالی و همچنین، برای اندازه‌گیری نا‌اطمینانی آتی از نوسان‌های بازده سهام استفاده شده است. نمونة آماری متشکل از 107 شرکت تولیدی پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران و بازة زمانی پژوهش بین سال‌های 1380 تا 1388 است. الگوی آماری به کار گرفته شده، الگوی رگرسیون چند متغیّره بوده و به منظور آزمون فرضیّه‌ها از داده‌های ترکیبی (تابلویی و تلفیقی) استفاده شده است. نتایج حاصل از آزمون فرضیه‌ها نشان می‌دهد بین نا‌اطمینانی آینده و سرمایه‌گذاری دارایی‌های سرمایه‌ای رابطة معنی‌دار و مثبت وجود دارد. همچنین بین نا‌اطمینانی آینده و محدودیت‌های مالی با سرمایه‌گذاری دارایی‌های سرمایه‌ای، رابطة معنی‌دار و مثبت و بین نا‌اطمینانی آتی و اندازه شرکت با سرمایه‌گذاری دارایی‌های سرمایه‌ای رابطه معنی‌دار و منفی وجود دارد.
)
