1
دانشجوی دکترا، گروه حسابداری، دانشکده اقتصاد و علوم اجتماعی، دانشگاه الزهراۀ،
2
حسابداری، دانشکده علوم اجتماعی، دانشگاه الزهرا، تهران، ایران
10.22103/jak.2025.24087.4099
چکیده
چکیده
هدف: محافظه کاری حسابداری همانند حاکمیت شرکتی عمل کرده و هزینه های نمایندگی را کاهش می دهد. محافظه کاری شرطی فرآیندهای گزارشگری حسابداری هستند که ارزش دفتری را فقط در شرایط نامطلوب کاهش می دهد. هدف از به کارگیری روش های محافظه کارانه در حسابداری، انگیزه هایی باشد که شرکت در شرایط ابهام به دنبال تحقق آنها است . یکی از شرایط حاصل از پیش بینی ها بر اساس اطلاعات موجود، خوانا بودن گزارش های مالی افشاء شده است در این پژوهش سعی می‌شود تاثیر محافظهکاری (شرطی) بر خوانایی گزارشگری مالی بررسی شود.
روش: برای نیل به هدف پژوهش از اطلاعات مالی نمونه 129 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران بر اساس روش غربال-گری سیستماتیک و روش رگرسیون چند متغیره استفاده شد. دوره زمانی این پژوهش 1396 تا 1401 است.
یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد که محافظهکاری شرطی تاثیر منفی و معناداری بر خوانایی گزارشگری مالی وجود دارد. اگر محافظهکاری شرطی بیشتر شود خوانایی گزارش‌های مالی ضعیف‌تر شده و شفافیت و مربوط بودن اطلاعات کاهش می‌یابد.
نتیجه‌گیری: شواهد حاکی از آن است که در شرکت‌های ایرانی اعمال رویه‌هایی مانند قاعده اقل بهای تمام شده به عنوان مصادیق محافظهکاری شرطی، منجر به خوانایی کمتر گزارش‌های مالی می‌شود. به عبارت دیگر وجود سیستم حسابداری محافظه‌کارانه در شرکت‌های نمونه منجر به کاهش ارائه اطلاعات و همچنین قابلیت فهم بازار می‌شود.
)